Recenzje - Kino

Zgrane schematy z ministrem chamem czy hollywoodzki pomysł zmiany płci nie są już samograjami, które bez solidnej realizacji zapewniałyby sowitą dawkę rozrywki.

Przyznaje, że dawno tak bardzo nie śmiałem się w kinie. Niestety mój śmiech wynikał głównie z nieudolności twórców, infantylizmu obrazu, histerycznego aktorstwa.

Widowisko operowe na kinowym ekranie ma wiele zalet. Największą z nich jest z pewnością możliwość obejrzenia tych oper, których inaczej nigdy byśmy nie zobaczyli.

Film nie próbuje wytworzyć wokół księdza Jerzego aury bohatera czy świętego. Popiełuszko to zwykły człowiek, który próbuje zmierzyć się z problemami życia, własnymi rozterkami i wadami.

Z jednej strony jest David Frost, bawidamek, nieświadomy wyzwania, jakie przed nim stoi. Z drugiej pojawia się były prezydent Stanów Zjednoczonych Richard Nixon, człowiek niezwykle doświadczony, wykształcony, intelektualnie wydaje się być nieosiągalny dla Frosta.

Ciężko mi było zrozumieć cały szum medialno-polityczny jaki przetoczył się w Polsce po amerykańskiej premierze „Oporu". Naprawdę ciężko znaleźć w filmie, poza jednym początkowym epizodem, momenty ukazujące polską ludność w odcieniach antyżydowskich.

Jeśli ktoś ma duży na solidny łyk historii, okraszony w dodatku solidnie wykonanymi scenami batalistycznymi, trzymającą w napięciu akcją i idealnie dopełniającą obraz muzyką, niech wybierze "Walkirię".

O rzeczach ważnych można mówić ciepło i prosto. Można też puszyć się i nadymać, przybierać pozy natchnionego poety i sprzedawać wszystkim dookoła kicz owinięty dla niepoznaki w pseudofilozoficzne sreberko.

Podobno do trzech razy sztuka. Podobno za trzecim razem udaje się najlepiej. Chyba nie do końca. „Idealny facet dla mojej dziewczyny" miał być kolejnym hitem duetu Konecki - Saramonowicz. Miał, bo może nie zaspokoić gustów nawet mało wybrednej widowni.

Główną bohaterkę filmu Agathe określa się jako tzw. kobietę z jajami. Towarzyszy jej dwóch panów, którzy mają problem z wymienioną częścią ciała.