Rozczarowani - recenzja serialu

„Rozczarowani” to nowy serial twórcy „Simpsonów” i „Futuramy” ‎- Matta Groeninga. Jego premiera miała miejsce 17 sierpnia 2018 na Netfliksie. Czy nowa produkcja rozczarowuje, czy raczej zachwyca? Przekonajcie się sami. Przeczytajcie recenzję!

Twórcy „Rozczarowanych” przenoszą widzów do baśniowej krainy Dreamland, w której panuje król Zog. Jego córka, Bean, nie jest typową księżniczką. Nastolatka pije, pali, bierze udział w bijatykach, a nawet urządza imprezę w zamku, co doprowadza do przejęcia miasta przez wikingów. Podczas szalonych wybryków towarzyszą jej dwaj przyjaciele – demon Luci, którego zadaniem jest namawianie dziewczyny do czynienia złych rzeczy, oraz od początku zakochany w księżniczce elf o imieniu Elfo.  Razem przeżywają absurdalne przygody prowadzące do niespodziewanego końca.

Każda z głównych postaci została ciekawie wykreowana. Bean to buntująca się nastolatka, której ojciec nie poświęca wystarczająco wiele uwagi. Dziewczyna czuje się niepotrzebna, twierdzi, że jest do niczego i kompletnie nie pasuje do wyznaczonej jej roli. Księżniczka szuka swojej drogi, ale nie sprawdza się ani jako kat, ani jako ambasadorka. Przed poznaniem demona oraz elfa nie ma praktycznie żadnej bliskiej osoby. Jedyne grono jej znajomych stanowią kumple z baru.

Jedną z najciekawszych postaci w serialu jest Luci (albo też Lucille). Podczas serialu bohaterowie określają go jako demonicznego kota. Został on wysłany przez wrogich czarnoksiężników, aby pogrążyć królestwo. Początkowo nastawiony jest wyłącznie na czynienie zła, z czasem zaprzyjaźnia się zarówno z Bean, jak i z irytującym go Elfo. Luci to bardzo wyluzowana postać otaczająca się dymem z wypalanych blantów, która dodatkowo posiada bardzo mroczne poczucie humoru.

Ostatnia osoba z paczki, Elfo, uciekł ze swojej przepełnionej słodyczą krainy i wyruszył w świat w poszukiwaniu smutku, żalu oraz smaku goryczy. Podobnie jak Bean uczuł, że nie pasuje do przypisanej mu roli. Mimo że jest najgrzeczniejszy z całej trójki i zawsze namawia księżniczkę do dobrych uczynków, na tle elfów z rodzinnej krainy zachowuje się jak prawdziwy buntownik, co zresztą pada nawet z ust głównej bohaterki. 

Zabawa przy oglądaniu serialu jest naprawdę przednia. Zadowoleni będą zwłaszcza fani czarnego humoru. Serial obfituje również w żarty językowe, dlatego najlepiej oglądać go w oryginalnej wersji językowej. Polski dubbing sprawia, że niektóre żarty są mniej śmieszne.

Serial wyśmiewa konwencję baśni. Nie ma tu dobrych wróżek, księżniczek zamkniętych w wieży czy odważnych rycerzy. Znajdziemy za to wróżki-prostytutki, rasistowskie elfy oraz rycerzy jeżdżących na wyprawy z matkami.  Ciekawym motywem jest nawiązanie do historii Jasia i Małgosi. Tym razem nie jest to bajeczka o niewinnych dzieciach uwięzionych przez wiedźmę, lecz o krwiożerczym rodzeństwie kanibalów.

Postacie, które w typowych baśniach kreowane są jako te złe, tym razem odwracają ten schemat. Najlepszym przykładem tego może być postać rzekomej dziewczyny Elfo, która jest olbrzymką. Początkowo wszyscy traktują ją stereotypowo. Uważają, że jest niebezpiecznym potworem siejącym zniszczenie na swojej drodze. Okazuje się jednak, że to miła, nieco zakompleksiona dziewczyna.

Ciekawa jest również warstwa wizualna. Możemy zaobserować charakterystyczną dla twórcy kreskę, która pojawiła się już podczas wcześniejszych produkcjach. Świat jest nasycony kolorami, co idealnie odzwierciedla klimat baśni.

Pierwszy sezon „Rozczarowanych” gwarantuje świetną zabawę przy oglądaniu. Nieco zaskakujący koniec stanowi wstęp do kolejnego sezonu i w pewien sposób go ukierunkowuje. Jest to z pewnością kolejny ciekawy projekt Matta Groeninga, chociaż swoim poziomem nie dorównuje „Futuramie” czy „Simpsonom”.

Patrycja Kamińska

Jeśli interesują cię seriale Netflixa, zobacz także: 

Recenzja serialu "The Rain" >>

Recenzja serialu "The End of the F***ing World" >>

fot. materiały prasowe