Serial Bujalskiego

Filmy Andrew Bujalskiego to ponoć ważny głos amerykańskiego kina niezależnego. Na festiwalu Era Nowe Horyzonty miałem okazję zobaczyć oba obrazy tego reżysera.

"Funny ha ha" jest bardzo zwyczajne. Kamera podgląda młodych ludzi w ich starciach z miłostkami, pracą, dojrzewaniem. I choć można mieć wrażenie, że to dokument, to jednak każdy widz doskonale wyczuje fabułę.

Niewiele się w niej dzieje, bo nie o ilość wydarzeń tu chodzi. Liczy się pokazanie młodych ludzi starających się budować swoją własną dorosłość. Nie zobaczymy w tym filmie klasycznego modelu amerykańskiej kariery, ani żadnych dążeń mających prowadzić do jego realizacji. Młodzi ludzie u Bujalskiego są zawieszeni, zajęci życiem i codziennymi problemami. Nie jest to szczególnie filmowe.

Ale urzeka. Szczególnie nieporadnością. Bohaterowie mają trudności z porozumiewaniem się ze sobą. Gubią się w słowach, jąkają się i szukają potwierdzenia własnego potencjału towarzyskiego. W pewnym momencie przeraziłem się, że tak wygląda Ameryka na co dzień. Na szczęście to tylko przerysowana fabuła, prawda wykoślawiona.

Odrobinę inną prawdę widzimy w "Z wzajemnością". Nie jest to zupełnie inna prawda, bo ten film to w zasadzie ciąg dalszy pierwszego obrazu. Brak tylko tego przerysowania, postaci komunikują się ze sobą bez problemów.

Czekający na wielką karierę muzyczną Alan, przybywa do Nowego Jorku. Gmatwa się w tam w ślamazarne ludzkie relacje. Wszyscy dookoła niego pływają w smole i nic się nie dzieje. Reakcje to wynik bezwładu, a inicjatywę zastępuje podporządkowywanie się ciągom zdarzeń.

Całość ratuje, jak to często bywa, namiętność. Obietnica trójkąta erotycznego nadaje filmowi charakteru. Jednak nie daje mu nawet ksztyny oryginalności.

Moim największym zarzutem w stronę Bujalskiego jest zarzut serialowości. Obie historie równie dobrze mogłyby zbudować kilka odcinków tego samego serialu. Jesli kolejny film tego reżysera nie wniesie niczego nowego, to za rok na ENH na pewno go nie zobaczymy.

Marcin Gębicki
(marcin@dlastudenta.pl)