1670 - recenzja serialu

Jaki jest najbardziej znany Jan Paweł w historii Polski? No z pewnością nie Jan Paweł Adamczewski, bo ten bohater serialu „1670” jako właściciel (mniejszej) połowy wsi Adamczycha, choć wszystko, co ma… odziedziczył sam, a całą resztę osiągnął ciężką pracą… własnych chłopów, nie miał lekko w codziennym zarządzaniu poddanymi, sporach ze znienawidzonym sąsiadem Andrzejem i pogodzeniu często (w sumie to zawsze) sprzecznych poglądów członków swej rodziny. Aby zapisać się na kartach historii Polski (w jego uznaniu najpotężniejszego państwa na świecie) trzeba było dodatkowo sprostać nadchodzącym przemianom (Rzeczpospolita szlachecka złośliwie za jego czasów chyliła się ku upadkowi) i cały czas robić dobrą minę do złej gry. Jak skończyły się przygody Jana Pawła? To możecie już sprawdzić na platformie Netflix. Czy warto to zrobić? Przeczytajcie recenzję serialu!

"1670" to kumulacja dowcipu, problemów i gatunków

Twórcy serialu „1670” z pewnością dostali wolną rękę (a może nawet nakaz) do poruszania absolutnie wszystkich typowo polskich tzw. trudnych tematów. Niczym w niepoprawnym politycznie kabarecie obrywa się tu ciągle kościołowi, głupocie rządzących, zaściankowości, nienawiści do sąsiadów, obcokrajowców czy innowierców (choć ateiści mają najgorzej, bo są bez żadnego boga w sercu), a w kolejnych odcinkach mamy też takie tematy jak prawa kobiet, marsz równości, a nawet zmiany klimatyczne!  Problematyka jest tu zatem niezwykle aktualna, tylko przefiltrowana przez czas akcji w tytułowym roku. Właśnie na tym opiera się 95% humorystycznych scen i tekstów, a pozostałe 5% to typowe gagi sytuacyjne, wynikające z totalnej niekompetencji głównego bohatera.

Napisaliśmy wcześniej, że styl jest dość kabaretowy i faktycznie trudno nie zauważyć, że humor nie jest nazbyt wysublimowany. To niemal zawsze są żarty bardzo proste, oklepane suchary i wszelkiej maści nowoczesne zwroty, nieprzystające do czasu i miejsca akcji, co poprzez kontrast ma wywołać uśmiech na naszych twarzach. Oczywiście jest to w 100% celowe, a scenarzyści chcieli do maksimum wyśrubować wszystkie cechy groteski i pastiszu, aby ich dzieło było takie prześmiewcze, odważne i niegrzeczne jak tylko się da. Stosują nawet zabieg z bezpośrednim mówieniem aktorów do kamery, bawiąc się gatunkami filmowymi i tymi rodem z telewizyjnych reality show.

Jak to się ogląda?

Finalnie dostajemy polską wersję połączenia „Norsemen” z „The Office PL”, która wypada… to zależy od was. Jest to wszystko tak szalenie specyficznie, że jeśli pierwszy odcinek was ni zachwyci, to nie ma sensu męczyć się dalej. To typowy przykład produkcji, która albo przykuje was do ekranu i okrzykniecie ją genialną, albo ani razu się nie zaśmiejecie i uznacie za totalną żenadę. Każdy odcinek ma swój wewnętrzny konflikt fabularny, ale mamy też główną oś z rozwojem problemów i relacji między bohaterami.

Ci napisani i zagrani są bardzo dobrze. Aż miło patrzeć jak doskonale w swych rolach bawią się Bartłomiej Topa i inni, zarówno młodzi jak też doświadczeni aktorzy i aktorki. Czasem aż ciekawi nas, jak wiele dialogów improwizowano (pewnie żadnego), bo z ekranu wprost bije świeża i pozytywna energia. 35-minutowe odcinki mijają naprawdę szybko, a trzeba przyznać, że jakoś technicznego wykonania serialu „1670” stoi na wysokim poziomie.

Czasem mamy wrażenie, że polskie kino nadal produkcyjnie nie wyszło poza tytułowy rok, a tymczasem Netflix Polska daje imponujący popis w tzw. oddaniu epoki. Scenografia, rekwizyty, kostiumy i charakteryzacja – to w „1670” naprawdę świetnie się prezentuje. Jeśli zatem macie ochotę sprawdzić losy szlachty polskiej w krzywym zwierciadle, to zachęcamy gorąco, aby to zrobić. Najwyżej stracicie pół godziny ze swojego życia, ale nie szkodzi. Przecież obecnie żyje się znacznie dłużej niż w czasach (nie)sławnego Jana Pawła.

Michał Derkacz

fot. materiały prasowe Netflix Polska