Retrospektywy Angeli Schanelec, Chantal Akerman i Apichatponga Weerasethakula w programie 21. MFF Nowe Horyzonty

Chantal Akerman, mistrzyni filmowych portretów codzienności, Angela Schanelec, jedna z najważniejszych przedstawicielek „nowej szkoły berlińskiej” oraz Apichatpong Weerasethakul, ojciec chrzestny tajskiego kina niezależnego: oto bohaterki i bohater tegorocznych retrospektyw twórczości, prezentowanych w ramach 21. MFF Nowe Horyzonty. W programie znajdzie się ponad 70 filmów pełno- i krótkometrażowych, ukazujących bogaty dorobek całej trójki. Przeglądowi twórczości Akerman będzie towarzyszyć publikacja książki „Matka się śmieje” w tłumaczeniu Agaty Kozak.

Retrospektywa: Chantal Akerman

Retrospektywa belgijskiej reżyserki Chantal Akerman (1950-2015) jest pierwszym w Polsce tak obszernym przeglądem dorobku jednej z najważniejszych artystek światowego kina, która przed obiektywem kamery stawia przede wszystkim codzienne życie. Przeszło dwadzieścia tytułów, które wybraliśmy, reprezentuje rozmaite tożsamości, persony, wcielenia Akerman: autorki dokumentów, fabuł, filmów długo- i krótkometrażowych, esejów, musicali, melodramatów, komediodramatów. W programie retrospektywy znajdzie się m.in. najsłynniejsze dzieło Belgijki: Jeanne Dielman, Bulwar Handlowy, 1080 Bruksela (1975), poruszające Amerykańskie historie (1989) czy poświęcony matce ostatni film Akerman, No Home Movie (2015).

Retrospektywie Chantal Akerman towarzyszyć będzie publikacja książki reżyserki, „Matka się śmieje” („Ma mère rit”, 2013), w tłumaczeniu Agaty Kozak. To zapiski z ostatniego roku życia matki; rzecz o ich relacji, ale także opowieść o zmaganiach Akerman z kryzysami i własną tożsamością. W trakcie festiwalu zaprosimy także na recital wiolonczelistki Sonii Wieder-Atherton, wieloletniej współpracowniczki, bohaterki filmów (Na Wschód z Sonią Wieder Atherton, 2009) oraz życiowej partnerki reżyserki.

Retrospektywa: Angela Schanelec

Angela Schanelec (ur. 1962), laureatka Srebrnego Niedźwiedzia na Berlinale 2019 za film Byłam w domu, ale…, jest obok Maren Ade, Thomasa Arslana, Christiana Petzolda i Valeski Grisebach jedną z kluczowych postaci „nowej szkoły berlińskiej” – formacji, która znacząco wpłynęła przez ostatnie dwie dekady na kształt europejskiego i światowego arthouse’u – poprzez awangardowy język filmowy i celną krytykę społeczną. Choć Schanelec podróżuje w swoich filmach po różnych miastach świata, to właśnie opowieści o stolicy Niemiec stały się jej wizytówką; jak podkreślają krytycy, reżyserka „nie tyle filmuje Berlin, co jej filmy są Berlinem”. Niemiecki krytyk Patrick Holzapfel porównał filmy Schanelec (zwłaszcza ich precyzyjność i intelektualny sznyt) do książek Susan Sontag. W tegorocznym programie Nowych Horyzontów znajdzie się 10 filmów reżyserki, w tym wspomniane już Byłam w domu, ale… (2019), Marsylia (2004) czy Orly (2010).

Retrospektywa: Apichatpong Weerasethakul

Pochodzący z Bangkoku mistrz i ojciec chrzestny tajskiego kina niezależnego, łączący pracę filmowca z aktywizmem społecznym, w ramach którego stara się piętnować autorytarne zapędy władzy. Weerasethakul (ur. 1970) tworzy kino jednocześnie osobiste i zarazem narodowe, zakorzenione w historycznej pamięci, wierzeniach i folklorze. Charakterystyczny jest także sam sposób opowiadania o Tajlandii, która staje się w jego filmach miejscem przecięcia tradycyjnego z nowoczesnym, cielesnego z duchowym, globalnego z lokalnym.  W ramach nowohoryzontowej retrospektywy twórczości reżysera zobaczymy m.in. nagrodzonego Złotą Palmą w Cannes Wujka Boonmee, który potrafi przywołać swoje poprzednie wcielenia (2010) i Cmentarz wspaniałości (2016).

ip

fot. "Byłam w domu, ale…"/materiały prasowe