Maudie - recenzja przedpremierowa

"Maudie" to film, który sprawia, że zaczniemy inaczej patrzeć na Sally Hawkins i Ethana Hawke. Pierwsza, choć aktorsko solidna, grała raczej role w filmach, które nie przeszły do historii kina. Drugi, kojarzy się z kinem sensacyjnym i trylogią romantyczną u boku Julie Delpy. Teraz wszystko się zmieniło, bo "Maudie" to produkcja, która wznosi aktorów na iście oscarowy poziom.

Para, jaką widzimy na ekranie tego kameralnego, opartego na faktach, dramatu, jest zachwycająca! To dzięki nim, film, który opiera się głównie na dialogach, hipnotyzuje od pierwszych ujęć, a im bliżej jest końca, tym więcej ludzi na widowni sięga po chusteczki...

Choć film porusza i potrafi wyciskać łzy u największych twardzieli, nie epatuje wymuszonymi uczuciami, nie manipuluje widzem i nie stosuje szantażu emocjonalnego.  To obraz idealnie wyważony i pieczołowicie skonstruowany ze scen, które przeplatają elementy dramatu, ale i komedii. Wszystko za sprawą niesamowitych bohaterów. Filmowa Maud to kobieta nadzwyczaj silna duchem, dla której malarstwo stało się ucieczką od wszelkich trosk. Everett to z kolei gruboskórny drań, który z biegiem wydarzeń zacznie się zmieniać, oczywiście za sprawą Maudie - rozbrajającej największe bariery malarki.
 
Nie jest to też typowa produkcja biograficzna. To wycinek kilkunastu lat życia tej dwójki, która w zasadzie jest na siebie skazana. Z początku należy to odczytywać negatywnie, ale wspólne przeżycia sprawiają, że to wzajemne „skazanie” staje się potrzebą. Trzeba jednak zaznaczyć, że twórcy dość niejasno (jedynie charakteryzacją) określają przeskoki w czasie i trudno określić, ile lat mija pomiędzy kolejnymi wydarzeniami.

"Maudie" doskonale pokazuje niemal terapeutyczną moc pasji jaką dla głównej bohaterki jest malarstwo. Ciekawie uchwycono także reakcje otoczenia na jej dokonania. Same prace Maud były na tyle charakterystyczne, że zwróciły uwagę całej lokalnej społeczności, a reportaż telewizyjny zrobił z niej niemałą gwiazdę.

Szczęśliwie udało się uniknąć wydźwięku filmu „ku pokrzepieniu serc”. Wszystko jest tu zrealizowane ze smakiem, a niezwykłe zderzenie osobowości głównych postaci sprawia, że przez dwugodzinny seans nie spoglądamy na zegarek. Uroku całości dodają też zdjęcia, dobrze oddające wysiłek z jakim Maud boryka się każdego dnia, niezależnie od tego, co robi. Życie tej kobiety nie było proste, a miłość nie była jak z bajki. Tym bardziej warto wybrać się do kina i poznać jej perypetie, tak mistrzowsko przekazane przez Hawkins.

Michał Derkacz

Maudie, reż. Aisling Walsh, prod. Irlandia/Kanada, czas trwania 115 min, dystr. Hagi, polska premiera 29 września 2017

Film zobaczyłem na pokazie przedpremierowym w Dolnośląskim Centrum Filmowym we Wrocławiu.

fot. materiały prasowe