Opis filmu
Oglądając indonezyjską Nanę, nie sposób nie pomyśleć o Scenie zbrodni z 2012 roku. Film Kamili Andini opisuje podobne wydarzenia, co wstrząsający dokument Joshuy Oppenheimera, ale przedstawia je z zupełnie odmiennego punktu widzenia. Podczas gdy Scena zbrodni skupiała się na perspektywie zaślepionych propagandą sprawców ludobójstwa, Nana oddaje głos ocalonym z masakry. Tytułowa bohaterka to elegancka, atrakcyjna kobieta, która sprawia wrażenie, jakby zdążyła zapomnieć o traumatycznych okolicznościach, jakie doprowadziły do śmieci jej ojca i syna. Prowadząca dostatnie, lecz puste życie Nana coraz częściej bywa jednak nawiedzana przez wspomnienia z mrocznych lat 60. XX wieku. Choć bohaterka nie może liczyć na zrozumienie otoczenia i pogrąża się przez to w melancholii, nieoczekiwane spotkanie przynosi jej szansę wyrwania się z marazmu. (opis festiwalowy)