Keiko Keiko, me wo sumasete
Opis filmu
W swoim filmie Sho Miyake przygląda się codzienności niesłyszącej bokserki, Keiko. Lustruje rutynę jej treningów, pokazuje zawartość dzienników, obserwuje dynamikę jej relacji - z bliskimi, ale i z postpandemiczną rzeczywistością. Boks jest tu raczej na marginesie, nieraz poza kadrem, za to reżyser wyraźnie fascynuje się muzykalnością sportu, jego rytmem i powtarzalnością sesji treningowych, które na 16-milimetrowej taśmie zyskują hipnotyzujący charakter. Skupiając się na obrazie życia lokalnej społeczności, tworzy czuły zapis trywialnych spotkań, wzajemnego mijania się, rytuałów, które determinują dynamikę bliskich więzów. (opis festiwalowy)