Mandarynki Mandariinid
Opis filmu
Laureat Nagrody Publiczności na Warszawskim Festiwalu Filmowym.
Jesień – ulubiona pora roku poetów i melancholików – to też czas, w którym w jednych z sadów w Abchazji dojrzewają mandarynki. Od morza wieje jeszcze ciepły wiatr, lasy na wzgórzach pokrywają się złotymi liśćmi. Jest rok 1992, więc ciszę przerywają odgłosy toczącej się wokół wojny. Mało kto je słyszy, bo okolica zagrożona wojenną pożogą jest już praktycznie wyludniona. Swoich domów nie opuścili tylko bezstronni Estończycy – Markus (Elmo Nueganen) i jego sąsiad Ivo (Lembit Ulfsak). Córka Iva wróciła do Estonii, uciekła przed wojną. Mężczyzna nie ma w sobie siły, by zerwać więź z przeszłością i opuścić miejsce, w którym została pochowana jego żona. Markus pielęgnuje sad mandarynkowych drzew, Ivo wyplata kosze, w których obaj plantatorzy sprzedają owoce regularnie pojawiającym się w okolicy żołnierzom. Konflikt zbrojny w okolicy nabiera jednak na sile. Po jednej z bitew Ivo znajduje ocalałego z potyczki, rannego Czeczena Ahmeda (Giorgi Nakashidze). Nie zważając na niebezpieczeństwo zabiera go do swojego domu. Grzebiący zmarłych Gruzinów Markus znajduje tymczasem młodego rannego Gruzina o imieniu Niko (Mikhail Meskhi). Bezstronni plantatorzy mają teraz pod swoim dachem żołnierzy wrogich sobie armii. Czy mężczyźni będą potrafili się porozumieć i w małej abchaskiej wiosce nie rozleje się więcej krwi?
Zdjęcia, kadry z filmu
Mandarynki (11)
Zestawienie najlepszych filmów gruzińskich (10)
Obsada i twórcy filmu
Twórcy filmu
Obsada filmu
Zwiastun filmu, trailer
Kiedy i gdzie grają
Recenzje, wiadomości
Komentarze i opinie
-
Polecam - domki nad morzem Balfala [0]Domki nad morzem Balfala
2015-04-14 16:48:59Doskonały film, w którym bez zbędnego moralizowania i patosu docieramy do sedna i zarazem puenty filmu - gdzie został pokazany bezsens wojny. I choć bohaterowie filmu doskonale rozumieją, że nie da się zatrzymać otaczającego ich konfliktu, myślę, że dochodzą do tego samego wniosku, że wojna jest nie tylko niepotrzebna, ale także nie ma najmniejszego sensu. Reżyser jednak nikogo nie poucza - po prostu snuje swoja opowieść , opowieść że to co wartościowe i dobre, zostaje zniszczone przez narodowe waśnie i snobistyczne i egoistyczne interesy przywódców Państw. Temat bardzo aktualny... w kontekście tego, co się dzieje za nasza wschodnia granicą.
