Tokijska opowieść Tokyo monogatari
Opis filmu
„Jedno z największych arcydzieł kina”, „W czołówce najwspanialszych filmów, jakie kiedykolwiek powstały” – tak pisały choćby „Film Comment” i „Sight & Sound” o „Tokijskiej opowieści” Yasujiro Ozu, która 29 października trafi na ekrany polskich kin.
Fabuła filmu jest prosta: starsi już rodzice wybierają się do Tokio, by odwiedzić swoje dzieci. Jednak te są zbyt zaabsorbowane własnymi sprawami, aby poświęcić im czas. Jednak siła tego wybitnego dzieła sztuki filmowej płynie z jego mistrzowskiej realizacji – wspaniałej gry aktorskiej, precyzyjnych ustawień kamery, wyjątkowego rytmu opowiadania. „W kinie europejskim z podobną subtelnością psychologiczną spotykamy się u Bergmana, Olmiego czy Romera” – pisał Tadeusz Sobolewski w „Kinie”.
„Tokijska opowieść” to czołowe osiągnięcie Yasujiro Ozu, uznawanego za „najbardziej japońskiego z japońskich reżyserów”. Podczas gdy Akira Kurosawa zyskał największą sławę poza granicami Japonii, Ozu do dziś cieszy się uwielbieniem w ojczyźnie. Jak żaden z klasycznych mistrzów kina ma ciągły wpływ na nie tylko japońskie, ale całe azjatyckie współczesne kino. Był też pierwszym filmowcem wybranym do Japońskiej Akademii Literatury i Sztuki.
Yasujiro Ozu wypracował własny język filmowy – m.in. charakterystyczna, niska pozycja kamery – który przez wielu krytyków porównywany był do haiku, a wielu filmowych twórców inspirował. Do fascynacji jego filmami przyznają się m.in. Wim Wenders (poświęcił reżyserowi znakomity dokumentalny esej filmowy: „Tokyo-Ga”), Aki Kaurismaki, czy Jim Jarmusch, który pytany o ulubiony film bez wahania wymienia „Tokijską opowieść”.
Fabuła filmu jest prosta: starsi już rodzice wybierają się do Tokio, by odwiedzić swoje dzieci. Jednak te są zbyt zaabsorbowane własnymi sprawami, aby poświęcić im czas. Jednak siła tego wybitnego dzieła sztuki filmowej płynie z jego mistrzowskiej realizacji – wspaniałej gry aktorskiej, precyzyjnych ustawień kamery, wyjątkowego rytmu opowiadania. „W kinie europejskim z podobną subtelnością psychologiczną spotykamy się u Bergmana, Olmiego czy Romera” – pisał Tadeusz Sobolewski w „Kinie”.
„Tokijska opowieść” to czołowe osiągnięcie Yasujiro Ozu, uznawanego za „najbardziej japońskiego z japońskich reżyserów”. Podczas gdy Akira Kurosawa zyskał największą sławę poza granicami Japonii, Ozu do dziś cieszy się uwielbieniem w ojczyźnie. Jak żaden z klasycznych mistrzów kina ma ciągły wpływ na nie tylko japońskie, ale całe azjatyckie współczesne kino. Był też pierwszym filmowcem wybranym do Japońskiej Akademii Literatury i Sztuki.
Yasujiro Ozu wypracował własny język filmowy – m.in. charakterystyczna, niska pozycja kamery – który przez wielu krytyków porównywany był do haiku, a wielu filmowych twórców inspirował. Do fascynacji jego filmami przyznają się m.in. Wim Wenders (poświęcił reżyserowi znakomity dokumentalny esej filmowy: „Tokyo-Ga”), Aki Kaurismaki, czy Jim Jarmusch, który pytany o ulubiony film bez wahania wymienia „Tokijską opowieść”.
Obsada i twórcy filmu
Twórcy filmu "Tokijska opowieść" (1953): reżyseria.
Twórcy filmu
Yasujiro Ozu Reżyser
Zwiastun filmu, trailer
Aktualnie nie posiadamy materiału wideo ze zwiastunem z filmu "Tokijska opowieść" (1953).
Kiedy i gdzie grają
Nie posiadamy informacji o tym kiedy i gdzie grają w kinach film "Tokijska opowieść" (1953).
Zdjęcia, kadry z filmu
Aktualnie nie posiadamy zdjęć (kadrów) z filmu "Tokijska opowieść" (1953).
Recenzje, wiadomości
Aktualnie nie posiadamy recenzji oraz wiadomości związanych z filmem "Tokijska opowieść" (1953).
Komentarze i opinie
Komentarze, oceny i opinie użytkowników do filmu "Tokijska opowieść" (1953).
Więcej
Spodobał Ci się film "Tokijska opowieść"? Szukasz innych filmów z tego samego roku, gatunku albo produkcji / kraju? Zobacz: filmy z 1953 roku, filmy z lat 50-tych, filmy z gatunku dramat, filmy z gatunku dramat z 1953 roku, filmy z gatunku dramat z lat 50-tych, filmy japońskie (Japonia), filmy japońskie z 1953 roku, filmy japońskie z lat 50-tych, filmy japońskie z gatunku dramat, filmy japońskie z gatunku dramat z 1953 roku, filmy japońskie z gatunku dramat z lat 50-tych.