Zmarł Gustaw Holoubek
2008-03-06 11:16:05W wieku 85 lat zmarł Gustaw Holoubek - wybitny aktor filmowy i teatralny, reżyser i pedagog.
Debiutował w 1947 roku rolą Charysa w "Odysie u Feaków" Stefana Flukowskiego w Starym Teatrze. Do 1949 r. był aktorem Teatrów Dramatycznych w Krakowie, następnie przez dwa lata pełnił funkcję kierownika artystycznego w Teatrze Śląskim im. Wyspiańskiego w Katowicach. W 1958 przeniósł sie do Warszawy. Tu podjął pracę z Teatrem Polskim, Teatrem Dramatycznym i Teatrem Ateneum. W 1967 zagrał rolę Gustawa-Konrada w przedstawieniu "Dziady", reżyserowanym przez Kazimierza Dejmka w Teatrze Narodowym. Po zdjęciu tego spektaklu z afisza w 1968, Holoubek solidarnie z grupą aktorów opuścił teatr.
Na dużym ekranie Holoubek debiutował rolą Feliksa Dzierżyńskiego w filmie Wandy Jakubowskiej „Żołnierz zwycięstwa” (1953). Za pierwszą ważną rolę filmową powszechnie uznaje się postać alkoholika Kuby w "Pętli" Wojciecha Hasa według Marka Hłaski (1957) - /na zdjęciu/. Łącznie wystąpił w około pięćdziesięciu filmach, m.in. w „Lawie” i "Salcie" Tadeusza Konwickiego, „Rękopisie znaleziony w Saragossie”, „Rozstaniu”, "Sanatorium pod klepsydrą", "Pismaku" Wojciecha Hasa, czy „Klubie profesora Tutki” (1966) Andrzeja Kondratiuka, wg cyklu opowiadań Jerzego Szaniawskiego.
"Holoubek był i jest przedstawicielem wymierającego na naszych oczach gatunku polskiego inteligenta - pisał Janusz Majcherek - inteligenta, który w tym konkretnym przypadku jest wielkim aktorem, ale ani przez chwilę nie rezygnuje z - nie waham się powiedzieć - inteligenckiej misji, jaka nierzadko, zwłaszcza w niesprzyjających okolicznościach politycznych, wiązała się także z uwikłaniami i kompromisami. (...) Holoubek podporządkował aktorstwo sposobowi bycia, uwikłał je w rzeczywistość polityczną, w inteligenckie racje i wybory, narzucił swoją osobowość, przyzwyczaił publiczność do tego, że jest kimś więcej niż aktorem." (J. Majcherek, "Holoubek" w: "Gustaw Holoubek. Album jubileuszowy" Wydawca Państwowy Teatr Ateneum im. S. Jaracza w Warszawie, Warszawa 1997)*.
Joanna Gauden
joanna.gauden@dlastudenta.pl
*żródło: culture.pl