Wizerunek kobiet w serialu "Sky Rojo" - analiza

Czy można odnaleźć elementy feminizmu w serialu o prostytutkach uciekających przed alfonsem, czyli feministyczna analiza "Sky Rojo". W marcu Netflix umieścił na platformie kolejny serial własnej produkcji. "Sky Rojo" to naprawdę „coś” i trudno znaleźć słowa lepiej go opisujące. Wcześniej zamieściliśmy już recenzję serialu, dlatego w ten artykuł to bardziej pogłębioną analizą postaci kobiecych i ich losów.

O czym jest serial?

Początkowo fabuła wydaje się banalna i całkiem przewidywalna, jednak z odcinka na odcinek okazuję się, że to bardzo mylne wrażenie. Według opisu to serial o trzech prostytutkach, które naraziły się swojemu alfonsowi, wdając się z nim bójkę i w związku z tym muszą uciekać przed jego gniewem oraz bandą pracujących dla niego zbirów. Podczas szalonej ucieczki, pełnej zwrotów akcji, poznajemy historię trzech głównych bohaterek, które wbrew początkowemu wrażeniu są kimś więcej niż wulgarnymi prostytutkami, zarabiającymi ogromne sumy i żyjącymi w dostatku w nocnym klubie.

Zachowawcza erotyka serialu

Większość scen ocieka erotyzmem, graniczącym czasami z tandetą, ale czego można się spodziewać po scenerii klubu nocnego, alfonsach i wyuzdanych prostytutkach, gotowych na życzenie szefa przemienić się w każdą fantazję męskiego umysłu. Choć poznając historię powstania domu uciech, którego właścicielem jest Romeo, trudno mówić o dobrowolnej gotowości kobiet do wykonywania swojego zawodu zgodnie z zaleceniami, lepszym określeniem będzie przymus. Mimo tego przesytu erotyki, zachowano typową dla Netflixa konwencję ukazywania scen erotycznych - w postaci szybkich montaży lub kończenia sceny zanim zacznie przypominać kadr z filmów dla dorosłych. Wciąż jednak nie jest to serial dla osób poniżej osiemnastego roku życia.

Kobiety zniewolone, kobiety nieszczęśliwe?

Zamiast rozwodzić się jednak nad tandetnością serialu, która z resztą była zamierzona (zgodnie z opisem na Netflixie, produkcja zaliczana jest do kategorii: prześmiewczy), warto przyjrzeć się temu, jak przedstawione są postacie kobiece w świecie rządzonym przez samców.  

Życie w męskim świecie

Coral, Wendy i Gina to tylko z pozoru pogodzone ze swoim losem prostytutki. Pod maską obojętności, skrywają się skrzywdzone przez bliskich, wypadki życiowe i sytuację, w której się znalazły, kobiety, marzące o wolności i wyrwaniu się z toksycznego środowiska. Z destrukcyjnego świata, zarządzanego przez mężczyzn, którzy za nic mają ich uczucia, a najważniejszy jest dla nich zysk – w przypadku szefa, Romea, i pozostałych alfonsów – lub zaspokojenie cielesnych potrzeb – w przypadku klientów. To miejsce wykreowane przez i dla mężczyzny, a każdy, kto nim nie jest, ma za zadanie słuchać jego rozkazów, spełniać wszelkie zachcianki i żyć według wymyślonych przez niego, często absurdalnych, zasad. Jedna z postaci trafnie opisała ten stan rzeczy: Burdel to równoległa rzeczywistość, a Romeo był dumny ze swojej.

Nie tylko prostytutki

Główne bohaterki pokazują swoje prawdziwe „ja” w momencie starcia ze swoim zaborczym szefem, a później z każdym odcinkiem odkrywamy, jakie są, warstwa po warstwie. Ich historię, pochodzenie, motywy wszelkich działań, ale przede wszystkim silne charaktery kobiet, które każdego dnia walczą, aby przetrwać. Korzystając z różnych sposobów, stawiają czoła okrutnej rzeczywistości, jednak nie zapominają o tym, że mają uczucia. Często nagromadzone emocje powodują, iż wydają się jeszcze bardziej wulgarne i agresywne, gdy tak naprawdę to zranione kobiety, które tuszują smutek i żal pod maską gniewu.

Nie różnią się wiele od innych, „wolnych” ludzi, Jak każdy chcą kochać i być kochane. Choć łatwiej im wyzbyć się uczuć, wręcz przejść proces dysocjacji, jak same to nazywają, to nie mogą z nich zrezygnować na dobre – każda z nich ma w sercu miejsce dla ukochanej osoby, niezależnie od tego, czy to ktoś z przeszłości, kto ich zranił, czy to ktoś, kogo pokochają przyszłości. To co również pokazuje, jak silne są to wiara, że kiedyś będą wolne i powrócą do normalnego życia. Choć miewają wątpliwości, czy zawód, który zmuszone są wykonywać, nie przeniknął i nie stał się nimi, to chcą wierzyć, że tak nie jest.

Proponujemy przeczytać też: "365 Dni" - seksualna emancypacja czy romantyzacja kultury gwałtu? >>

Razem raźniej

Siła kobiecych postaci w serialu to też przyjaźń, która je łączy i opieka, jaką się otaczają. Od momentu bójki są praktycznie nierozłączne i chociaż ich wybuchowe temperamenty doprowadzają do kilku kłótni, to zawsze najmocniej walczą nie ze sobą, lecz o siebie nawzajem. Ciekawe jest to, jak potrafią się cieszyć w momentach, gdy wydaje się, że to niemożliwe. Coral, Gina i Wendy mimo trudnego położenia, w jakim się znalazły i niebezpieczeństwa, jakie im groziło, dużo się śmiały, żartowały i napawały swoim towarzystwem oraz perspektywą przyszłej wolności.

Feminizm można znaleźć w każdym miejscu

Być może po opisie trudno w to uwierzyć, ale feminizm jest obecny też w spojrzeniu bohaterek na mężczyzn. Często czują się przez nich traktowane przedmiotowo i poniżane. Z ich rozmów wyłania się obraz mężczyzn hipokrytów, którzy udają porządnych poza klubem, a gdy tylko przekroczą jego próg, opuszczają ich kultura i dobre maniery. Myślą, iż pieniądze pozwalają im traktować drugiego człowieka jak przedmiot i otrzymają z ich pomocą zgodę na wszystko. Paradoksalnie jednak bohaterki same przyznają się do tego, jak wiele obrzydliwych rzeczy zgodziły się zrobić za odpowiednio dużą sumę pieniędzy, więc ciężko jednoznacznie ocenić, jakie mają zdanie o mężczyznach i o tym, co robią.

Serial-eksperyment?

Chociaż obejrzenie serialu nie zajmuje długo, a obecność pięknych kobiet, szybkich samochodów i wielu zwrotów akcji uatrakcyjnia odbiór, to można ucieszyć się, gdy ostatni odcinek dobiega końca. Nie ma pewności, czy ta produkcja to pierwsza rekomendacja na czyjejś liście. Jednak nie można jej odmówić atrakcyjności. Jest coś ciekawego w tym, jak do męskiego, brutalnego świata, pełnego brudnych pieniędzy i wykorzystywania kobiet próbowano dodać elementy, które posądzić można o feministyczne. Mamy przecież silne postacie kobiece, walczące w pewien sposób z patriarchatem, które pragną wolności do decydowania o sobie i swoim losie.

Również pojawia się motyw kobiecej przyjaźni – więzi bardzo mocnej, skłaniającej je do skrajnego postępowania w obronie przyjaciółek. To wszystko wydaje się do siebie nie pasować, a jednak w jakiś sposób się łączy. Gdyby jeszcze większa część akcji ukazana była z kobiecej perspektywy, to całość nabrałaby naprawdę mocnego feministycznego wydźwięku. Chore rojenia Romea i pozostałych mężczyzn w serialu niszczą jednak odbiór i sprawiają, że w niektórych momentach seansu można zwątpić w zdrowy rozsądek scenarzystów. Można powiedzieć, że „Sky Rojo” to interesujący eksperyment, ale czy udany? Nie do końca.

Kinga Borto

fot. materiały prasowe Netflix