Planeta Singli 2 - recenzja

2018-11-08 13:37:14

„Planeta Singli” z 2016 była wyjątkowo pozytywnym zaskoczeniem. Zdecydowanie wyróżniała się wśród natłoku żenujących komedii romantycznych, oferując świeży pomysł, świetne aktorstwo i mądry przekaz. Teraz, gdy do kin wchodzi „Planeta Singli 2”, można było mieć obawy, czy kontynuacja dorówna „jedynce” jakością. Czy sukces zostanie powtórzony? Czy ten sequel warto zobaczyć? Przeczytaj recenzję!

Planeta Singli 2

Promując film „Planeta Singli 2”, Tomasz Karolak powtarza, że „dwójka” jest jeszcze lepsza. Okazuje się, że to nie standardowa wypowiedź, mająca na celu ściągniecie widzów do kin, lecz… fakt! Jakimś sposobem, pod wieloma względami, „Planeta Singli 2” zdołała przebić pierwszą część. Oznacza to, że do kin wchodzi produkcja wyjątkowo udana, po prostu niesamowicie dopracowana, zwłaszcza jak na Polskie warunki.

„Planeta Singli 2” spełnia wszystkie wymogi kontynuacji idealnej, rozwijając wątki oraz bohaterów, a jednocześnie rezygnując z tego, co wyczerpało się w części pierwszej. Od pierwszych minut twórcy zawierają umowę z widzem, że w tej historii, dla odmiany, sprawdzimy jak zachowuje się para, która nie żyła długo i szczęśliwie.

Związek Ani i Tomka przeżywa kryzys, a każde z pary, po emocjonalnym rozstaniu, musi sprawdzić się w roli zakamuflowanego singla. Dlaczego rozstanie nie może być jawne? Otóż Marcel szykuje wielkie, świąteczne show na żywo, które prowadzić mają właśnie nasi bohaterowie. To właśnie przygotowania do tego medialnego wydarzenia (a nie randkowanie) są w centrum akcji filmu. Obserwujemy jak Ania i Tomek spierają się w studio, udając, że wszystko jest między nimi okej, a z drugiej strony sprawdzają, czy ich życia mogą ułożyć się bez tej drugiej osoby.

Drugi wątek, któremu poświęcono mnóstwo czasu, jest relacja Oli z Bogdanem. Ona, pochłonięta jest ćwiczeniami jogi i medytacją, by najlepiej przygotować się do porodu. On, owładnięty zazdrością w stosunku do guru ze szkoły jogi (seksownego Panira), stara się poprawić kondycję i sylwetkę. Niestety, oboje zapominają przy tym o córce. Zośka czuje się niekochana, co przekłada się na jej problemy w pracy (pomoc na planie gwiazdowego show).

Trzeba przyznać, że fabularnie wszystko zostało bardzo poprawnie przedstawione, a historia, choć wielowątkowa, jest klarowna, wciągająca i wyważona. Mamy tu do czynienia z komedią romantyczną, która potrafi rozbawić bez popadania w żenadę, potrafi wzruszyć bez emocjonalnego szantażu i potrafi zaskoczyć nawet doświadczonego widza. Nawet wątek drugoplanowego Marcela, szukającego biologicznej mamy, chwyta za serce, choć poświęcono mu najmniej czasu.

Nie będziemy stwierdzać, że „Planeta Singli 2” odkrywa przed nami jakieś wyjątkowe prawdy życiowe, ale jest to film z fajnym przesłaniem, mówiącym, że nawet jak trafiasz na partnera jak z bajki, to nie znaczy, że jest to twoja bajka. Co więcej, czasem trudne do kontrolowania uczucie jest silniejsze niż zaawansowane, komputerowe algorytmy, łączące ludzi w pary poprzez popularną aplikację randkową. Przykład? Aplikacja powie ci, że masz z kimś ledwie 8% zgodności charakterów, ale nie powie ci, że pokochasz tę osobę, patrząc jak wstaje po całej nocy poprawiania kartkówek.

Jednak tytułowa aplikacja, w kontynuacji nie jest zbyt istota. Niby jest nam powiedziane, że lada moment zostanie zaktualizowana do nowej wersji, lecz dla fabuły filmu ma to marginalne znaczenie. Dla jednych będzie to wada (rezygnacja z głównego motywu pierwszej części), a dla innych zaleta, zgodnie z zasadą, że jeśli coś nie ma wpływu na historię, to nie powinno się tego umieszczać w filmie. A skoro już jesteśmy przy minusach „Planety Singli 2”, to produkcja ta ma problem z określeniem grupy docelowej. Nie zobaczymy tu scen sensu, a jedynie oznaki, że do czegoś doszło, ale już wulgaryzmy trafiają się nie raz, często kompletnie niepotrzebnie.

Na szczęście, małe wpadki, nie popsują nikomu seansu. „Planeta Singli 2” to znakomita kontynuacja, którą warto zobaczyć. To komedia romantyczna, bijąca na głowę wszystkie polskie filmy z tego gatunku, które ukazały się od czasu jedynki. Nawet zmiana reżysera, na niedoświadczonego Sama Akinę okazała się trafiona, a człowiek ten sprawdził się zaskakująco dobrze w ogarnianiu tak wielu gwiazd polskiego kina. Agnieszka Więdłocha, Maciej Stuhr, Tomasz Karolak, Weronika Książkiewicz, Piotr Głowacki i Danuta Stenka pokazują tu ogrom swych talentów i widać, że zostali perfekcyjnie dopasowani do granych postaci – postaci, które obchodzą widza, dosłownie w każdej ze scen.