Piotr Witkowski o filmie "Mistrz": Mamy przykład osoby absolutnie niezłomnej [Wywiad]

27 sierpnia 2021 roku do kin wejdzie film "Mistrz", opowiadający historię Tadeusza Pietrzykowskiego - znanego boksera z Auschwitz. Mieliśmy okazję przeprowadzić wywiad z Piotrem Witkowskim, który wcielił się w rolę Waltera - niemieckiego kapo i inicjatora walk w obozie. Przeczytajcie, jakimi informacjami dotyczącymi swojej roli oraz całego filmu podzielił się z nami aktor.

Piotr Witkowski: wywiad z aktorem

Izabela Szymańska, dlastudenta.pl: Jakie były Pana pierwsze myśli, odczucia dotyczące roli Waltera i historii pokazanej w filmie „Mistrz”? Co zadecydowało, że wszedł Pan w ten projekt?

Piotr Witkowski: Po pierwsze, zachwyciła mnie historia Teddy’ego Pietrzykowskiego. Uważam, że jest to biografia warta opowiedzenia wielokrotnie. Mamy w naszych czasach kryzys autorytetów, wzorców. Na każdego znajdują się błotniste kule. A tu jako, że chyba każdy z nas chciałby znaleźć w sobie siłę i odwagę w wielu sytuacjach, mamy przykład osoby absolutnie niezłomnej. O której kiedy się pomyśli, zawsze dostanie się dodatkowy boost. Skoro on mógł, to ja też dam radę swoim demonom.

Jak wyglądały Pana przygotowania do roli Waltera i jak długo trwały?

Przygotowania były dwojakie. Po pierwsze rozmawialiśmy z reżyserem Maćkiem Barczewskim o biografii Waltera - kim był i co nim kierowało. Również z Piotrkiem Głowackim o relacji naszych postaci. Ale był też aspekt bokserski. Ja mam w filmie tylko jedną walkę, ale przygotowania do niej trwały około 3 miesiące. Raz nawet nie oszczędzając nosa Piotrka, niestety. Przelał krew na ołtarzu sztuki (śmiech).

W „Mistrzu” wiele scen jest w języku niemieckim. Czy wcześniej znał Pan ten język, czy nauka kwestii niemieckich była elementem przygotowania do roli?

Na szczęście grałem już w Niemczech, grałem także Niemca w „Dywizjonie 303” i uczyłem się tego języka w szkole. Także lata nauki nieregularnych się przydały. (Śmiech)

Kiedy jako widz oglądamy filmy o tematyce "obozowej" czujemy pewne przytłoczenie związane z tym co się tam działo. Czy tak samo jest po drugiej stronie ekranu, kiedy gra się w takim filmie? Jakie to jest uczucie?

Odkryłem coś czego chyba nie da się doświadczyć w inny sposób. Mianowicie, kiedy byliśmy ubrani w doskonale odwzorowane kostiumy, w bardzo autentycznej scenografii, wyraźnie odczułem jakim strasznym „zakładem pracy” do taśmowego, masowego zabijania ludzi, było Auschwitz. Staliśmy w trójkę z Grzegorzem Małeckim i Marcinem Bosakiem i naprawdę ciężko było nam patrzeć na to, co dzieje się z „więźniami”. Raz nawet reżyser myślał, że zapomniałem grać w scenie, a ja po prostu - jako postać - odwracałem wzrok, żeby nie musieć patrzeć na mordowanie jednej z postaci.

Czy istnieje różnica pomiędzy grą w filmie opartym na wydarzeniach prawdziwych, a fikcyjnych? Trzeba wtedy trzymać się pewnych ram i nie ma tak dużej swobody w interpretowaniu pewnych rzeczy. Czy dodaje to presji?

Myślę, że nie ma różnicy jeśli chodzi o samo granie scen. Bo zawsze na końcu postaci, które kreujemy są nasza wyobraźnią na temat tego, czego się o nich dowiedzieliśmy. Staramy się zbliżyć fizycznie, ale na tyle tylko, by nie przekroczyć granicy parodii. Ale na pewno jest większa presja, ponieważ ludzie znają często portretowane osoby. Nie chce się urazić bliskich, pamięci. Chce się jak najlepiej oddać właściwy charakter postaci. Aczkolwiek i tak na koniec zawsze znajdują się osoby, które mówią „on/ona byli inni”. I pewnie tez mają dużo racji. Ale nigdy do końca nie wiemy jak było naprawdę i staramy się tylko zbliżyć możliwie blisko według naszej wiedzy, wyobraźni i wrażliwości.

Jaka scena w całym „Mistrzu” najbardziej Pana poruszyła, a jaka stanowiła największe wyzwanie aktorskie?

Chyba właśnie wcześniej wspomniane morderstwo. Nie mogłem na to patrzeć.

Co Pan czuje przed premierą filmu w kinach?

Radość. Radość, że możemy podzielić się kawałkiem dobrej historii i, mam nadzieję, dobrego kina.

Rozmawiała: Izabela Szymańska

fot. Robert Pałka/materiały prasowe