Pajęcza Głowa - recenzja

Jeszcze jesteśmy pod wrażeniem „Top Gun: Maverick”, a już duet Joseph Kosinski (reżyser) i Miles Teller (aktor) powraca z kolejną produkcją, choć tym razem akcja nie rozgrywa się w przestrzeni powietrznej, a wręcz przeciwnie – w zamkniętym ośrodku badawczym na wyspie, który spokojnie można nazwać więzieniem. „Pajęcza Głowa” to historia eksperymentu społeczno-medycznego z zastosowaniem środków zmieniających świadomość. Czy to jest ciekawe i czy warto zobaczyć ten film? Przeczytajcie recenzję!

Podkręcanie emocji i generowanie uczuć

Cała akcja rozgrywa się we wspomnianym ultranowoczesnym zakładzie karnym. Obserwujemy jak genialny wizjoner Abnesti (Chris Hemsworth) prowadzi kolejne eksperymenty, podczas których jest w stanie manipulować i kontrolować emocje osadzonych. Czasem doprowadza do stosunku dwójki osób, które wcześniej nie czuły do siebie sympatii czy pociągu seksualnego, a czasem wywołuje ataki paniki, fobie czy stany depresyjne.

Trzeba jednak zaznaczyć, że za każdym razem jego pacjenci muszą wyrazić zgodę na wstrzyknięcie im danego specyfiku z przyczepionych do pleców urządzeń z kilkoma różnymi ampułkami. Co więcej, wszyscy sami zgłosili się do udziału w badaniach, a warunki (ogromna swoboda poruszania i interakcji z polityką otwartych drzwi) w jakich przebywają są nieporównywalnie lepsze od tych z klasycznego więzienia.

Jak można przewidzieć, choć Abnesti bardzo otwarcie rozmawia z pacjentami, nie jest z nimi do końca szczery. Choć mówi o potrzebie pomocy ludziom i celuje w nagrodę Nobla, to jego intencje i motywacje są nieco bardziej mroczne. Spokojnie, nie chodzi tu o jakieś przerysowane chęci kontrolowania świata, ale… prawie! A wszystko komplikuje się podczas tragicznego wypadku, który dla głównego bohatera jest powodem i okazją do zdemaskowania geniusza.

Eksperyment, który nie do końca się udał

„Pajęcza Głowa” to produkcja, która miała spory potencjał, ale nie do końca go wykorzystała. Z jednej strony film jest dobrze zagrany, a popularne gwiazdy są wiarygodne w swoich rolach. Także pokazany problem jest interesujący i daje do myślenia. Fani filmów o eksperymentach społeczno-medycznych powinni być zadowoleni. Nie jest to bowiem podróbka „Eksperymentu” czy „Voyagers”, a dość samodzielna opowieść.

Z drugiej strony szybko można zorientować się, że za przystojną twarzą wesołego naukowca skrywa się ktoś wewnętrznie zepsuty, zatem pozostaje nam tylko czekać na sytuację, w której prawda wyjdzie na jaw. Także postacie drugoplanowe zupełnie nie są w stanie nas zainteresować, nawet w przypadku Lizzy (Jurnee Smollett), na której tak bardzo zależy protagoniście. Oboje mają też trudną przeszłość (nie trafili do więzienia za niewinność), ale te wątki również są wepchnięte jedynie ze scenariuszowego obowiązku.

Film ma też kilka głupotek fabularnych (łatwość rozbicia pojemnika na plecach, brak ochrony nawet podczas próby ucieczki), a fakt, że większość akcja rozgrywa się w jednym budynku nie każdemu przypadnie do gustu, a sami twórcy nie potrafią ciekawie ogrywać przestrzeni, budując wrażenie zaszczucia czy osaczenia. Absolutnie nie jest to jednak kiepski film, więc jeśli lubicie Hemswortha albo Tellera, to „Pajęcza Głowa” spokojnie może dostarczyć wam emocji, choć nie tak silnych jak podczas ekranowych eksperymentów.

Ocena końcowa: 6/10

Michał Derkacz

fot. materiały prasowe Netflix