Recenzje - Kino

Nomadland - recenzja

2021-05-23 18:38:43

Dwa Oscary, dwa Złote Globy, cztery nagrody BAFTA. I druga w historii kobieta reżyser, która te Oscary zdobyła. „Nomadland” w reżyserii Chloe Zhao ponownie możemy oglądać w otwartych od piątku kinach. Czym zachwyca historia Nomadów?

NomadlandBezdomni inaczej

Osoba określająca siebie jako współczesnego nomadę, definiuje się przez pryzmat niezależności, wolności i mobilności. Taką osobą jest Fern - 60-latka, która przemierza Stany Zjednoczone w podniszczonym vanie, w poszukiwaniu sezonowych zajęć. Łapie się każdej możliwej pracy. Nie założyła własnej rodziny, jej mąż zmarł w młodości. Wraz z upadkiem miejscowego przedsiębiorstwa, upadło całe miasto, wszyscy zostali zmuszeni do rozpoczęcia nowego życia. Nie wszystkim się to udało, ponieważ koszty utrzymania się w Stanach są horrendalnie wysokie. Takich jak ona, Amerykanów i Amerykanek, bez stałej pracy oraz perspektyw na spokojną emeryturę, zmuszonych do życia w kamperze, są setki tysięcy.

„Nomadland” to nie tylko opowieść o buntownikach pozbawionych stałej pracy czy jednego miejsca zamieszkania. Główna bohaterka sama twierdzi, że „houseless” nie równa się „homeless”. Film przedstawia pęknięcia i luki amerykańskiego snu i pogoni za niekończącym się szczęściem i dużym pieniądzem. Amerykański kapitalizm zmusza do podejmowania pracy zarobkowej od najwcześniejszych lat i nie zawsze kończy się spełnieniem w życiu osobistym według ogólnie przyjętych i propagowanych w społeczeństwie norm. Najlepszym przykładem tego jest Swankie, przyjaciółka Fern. Kobieta pracuje od 12 roku życia, podejmując się różnych zawodów, jednak na starość nie jest w stanie utrzymać się z przysługującej jej emerytury, więc podejmuje wędrowny tryb życia.

W drodze nie tylko za pracą

Trudno odgadnąć czy Nomadzi robią dobrą minę do złej gry i wokół koczowniczego trybu życia tworzą filozofię, po to, aby nie pozwolić sobie i innym na myślenie o nich w kategorii „przegranych”. Jakiekolwiek jednak by nie były ich pobudki, na ekranie obserwujemy szczęśliwą i harmonijną grupę osób starszych, których łączy dość smutny brak perspektyw na stałe zatrudnienie. W USA panuje ageing (ang. Dyskryminacja ze względu na wiek), który praktycznie uniemożliwia osobom po 60. roku życia znalezienie stałego zatrudnienia.

Większość osób żyjących w drodze to emeryci, ale są też młodzi, którzy nie ukończyli college’u i nie mieli zawodowych perspektyw. Często między takimi bohaterami wywiązuje się międzypokoleniowa przyjaźń. Film powstał na podstawie reportażu Jessici Bruder „Nomadland. W drodze za pracą”. Ukazana w nim Ameryka przestaje być krainą mlekiem i miodem płynącą. Ta opowieść o życiu w drodze rysuje się na jeszcze innej płaszczyźnie. Widz zaczyna stawiać sobie pytania, choć banalne, to jednak kluczowe. Czym jest dom? Jaka jest moja droga i jak osiągnąć szczęście?

C'est la vie

Frances McDormand fenomenalnie wcieliła się w postać Fern. Nie bez powodu aktorka dostała za tę rolę Oscara, kolejnego już w swojej karierze. Wcześniejsze dwa otrzymała za pierwszoplanowe role w filmach „3 billboardy za Ebbing, Missouri” oraz „Fargo”. Bohaterka nie odnajduje odpowiedzi na pytania, które wybrzmiewają w filmie, a mimo to potrafi cieszyć się swobodą płynącą z niezależnego sposobu życia. I choć marznie podczas nocy spędzanych w vanie na opuszczonych parkingach, bo nie stać ją na ogrzewanie, to nie rezygnuje z tego.

A możliwości ma, bo dach nad głową proponuje jej starsza siostra oraz Dave, którego poznaje na jednym z nomadzkich kampusów. Lecz Fern nie potrafi zadomowić się i nie odnajduje swojego miejsca nigdzie indziej, niż w drodze. Czy można nazwać to bezdomnością z wyboru, czy jest to swego rodzaju bunt, niesłusznie przypisywany i kojarzony głównie z osobami młodymi?

Mistrzowska oprawa filmu

Nostalgicznego charakteru snutej opowieści, nadaje dobrze dobrana muzyka Ludovico Einaudiego, która w pewnych momentach jest dopowiedzeniem tego, czego bohaterowie nie potrafią wyrazić słowami. Chloe Zhao mówi o niej tak: - Zaczęłam słuchać Seven Days Walking i byłam niezwykle zdumiona tym, jak poprzez muzykę przemówiło do mnie to, jak Ludovico był obecny w przestrzeni podczas spaceru w Alpach. Miałam wrażenie, jakby on i postać Fern szli niejako równolegle; łączy ich tak samo głęboka miłość do natury, dlatego uznałam, że jego muzyka będzie się idealnie komponować z naszym filmem*. Rzeczywiście, natura w filmie odgrywa ważną rolę, można powiedzieć, że jest osobnym bohaterem. Zjednoczenie się z nią jest ważne dla postaci, bo oznacza powrót do tego, co najbardziej człowiekowi znane i pierwotne.

Kadry w filmie są długie, skoncentrowane na krajobrazie, który z surowego, zimnego i mroźnego, przekształca się w malownicze, górskie tereny pełne zieleni. Często kamera skupia się na twarzach bohaterów, podkreślając ich emocje. Za realizację i reżyserię należą się ogromne brawa. Chociaż w pewnych scenach dłuższe ujęcia są uzasadnione, to można odczuć ich przesyt w filmie, przez co staje się on niepotrzebnie rozciągnięty. Nie jest to rzecz jasna film akcji i dynamika nie jest w nim najważniejsza, jednak podkręcenie tempa dodałoby mu więcej życia.

„Nomadland” jest pozycją intrygującą, wprowadzającą w zadumę i pozostawiającą widza z refleksją nad własną drogą. Stawia pytania, nie dając na nie odpowiedzi, ale pokazuje, że można inaczej - bo zawsze znajdą się osoby, które ze schematów się wyłamują. I nie zawsze musi się to wiązać z samotnością.

Ocena końcowa: 9/10

Karolina Ryś

Film zobaczyłam w kinie Nowe Horyzonty we Wrocławiu.
 


*źródło: https://voiceshop.pl/pl/p/SOUNDTRACK-NOMADLAND/27804

Słowa kluczowe: film, 2020, 2021, ocena, analiza, Chloe Zhao

Nomadland - zdjęcia z filmu (6)

Nomadland - zdjęcia z filmu  - Zdjęcie nr 1
Nomadland - zdjęcia z filmu  - Zdjęcie nr 2
Nomadland - zdjęcia z filmu  - Zdjęcie nr 3
Nomadland - zdjęcia z filmu  - Zdjęcie nr 4
Nomadland - zdjęcia z filmu  - Zdjęcie nr 5
Komentarze
Redakcja dlaStudenta.pl nie ponosi odpowiedzialności za wypowiedzi Internautów opublikowane na stronach serwisu oraz zastrzega sobie prawo do redagowania, skracania bądź usuwania komentarzy zawierających treści zabronione przez prawo, uznawane za obraźliwie lub naruszające zasady współżycia społecznego.
Zobacz także
Wonka film 2023
Wonka - recenzja wydania Blu-ray

Na płycie są naprawdę słodkie bonusy!

Problem trzech ciał
Problem trzech ciał - recenzja serialu

Czy mamy z tym serialem problem?

Aquaman i Zaginione KrÃłlestwo
Aquaman i Zaginione Królestwo - recenzja wydania Blu-ray

Czy warto zobaczyć ten film? Jakie dodatki są na płycie Blu-ray?

Polecamy
Co widać i słychać z Amandą Seyfried
Co widać i słychać - recenzja

Amanda Seyfried, James Norton i Natalia Dyer w horrorze na Netflix. Czy to dobry film?

Nocne czuwanie
Nocne czuwanie - recenzja

Żydowska tradycja i demoniczne siły nadprzyrodzone to nie jedyne co zaskakuje w tym horrorze.

Premiery filmowe
Zapowiedzi filmowe
O nich się mówi
Ostatnio dodane
Wonka film 2023
Wonka - recenzja wydania Blu-ray

Na płycie są naprawdę słodkie bonusy!

Problem trzech ciał
Problem trzech ciał - recenzja serialu

Czy mamy z tym serialem problem?