Morze Północne w ogniu - recenzja

Film "Morze Północne w ogniu" jest reklamowany jako najnowsza produkcja specjalistów od kina katastroficznego - twórców przebojów kinowych "Fala" i "The Quake. Trzęsienie ziemi". Trzeba przyznać, że ich najnowsze dzieło jeszcze mocniej potwierdza ten status ekspertów. John Andreas Andersen zrealizował bardzo emocjonujący dramat katastroficzny, w którym epickie zdjęcia nie przysłaniają najważniejszego elementu – bohaterów, za których chcemy trzymać kciuki od początku do końca.  

Katastrofa na platformie wiertniczej

"Morze Północne w ogniu" to historia, trzymająca w napięciu i nie jest to tylko chwytliwy slogan reklamowy, lecz fakt. Już na początku główna bohaterka (swoją drogą niezwykle urodziwa i sympatyczna) zostaje wysłana z misją na platformę wiertniczą, gdzie przy pomocy podwodnego wężo-robota (jest jego operatorką) musi sprawdzić, czy na zatopionej platformie wiertniczej ktoś przeżył (w tzw. kieszeni powietrznej). Wyciek gazu doprowadza do wybuchu, a to dopiero przedsmak prawdziwej katastrofy, na gigantyczną skalę.

Niedługo po tym zajściu zaczynają walić się wszystkie platformy, jedna po drugiej, a nasza protagonistka zamiast spokojnie kurować się w domu, wyrusza na szalenie ryzykowną akcję, by ratować swojego faceta, który nie zdążył ewakuować się na czas. Sofia i jej współpracownik Arthur podejmują samodzielną decyzję o ratowaniu Stiana, bez konkretnego dowodu, że ukochany Sofii jeszcze żyje.

Podpalić Morze Północne!

W tym czasie ekipa zarządzająca kryzysem, wraz z politykami, podejmuje trudną decyzję o podpaleniu ogromnej plamy ropy na morzu, by zatrzymać katastrofę klimatyczną na niewiarygodną skalę (mówi się, o skali 350 razy przekraczającej katastrofę z "Deepwater Horizon"), po której szkody usuwane byłyby przez nawet 100 lat. Podpalenie ropy nie tylko tworzy nam tytułowe Morze Północne w ogniu, ale też sprowadza jeszcze większe zagrożenie na grupę głównych bohaterów, którzy muszą uciec ze śmiertelnej pułapki, gdy jest zbyt późno i niebezpiecznie na wzywanie śmigłowca.

Twórcy zadbali o to, by sprawnie połączyć wydarzenia o skali globalnej z prywatną historią walki bohaterki o życie ukochanego, na którego w dodatku czeka syn, co jeszcze potęguje nam typowy efekt „podbijania bębenka”. Oba wątki są doskonale poprowadzone, a łączą się tak naturalnie, że na żadnym etapie nie mamy poczucia sztuczności i wepchnięcia czegoś w tę opowieść na siłę.

Silna kobieta w sytuacji kryzysowej

Nasza Sofia daje tu imponujący popis zaradności, odwagi i wiary, stając na pozycji dominującej miedzy dwoma męskimi towarzyszami niedoli. Silna postać kobieca została jednak wcześniej odpowiednio zbudowana i przedstawiona, więc unikamy możliwych zarzutów o naiwne pisanie scenariusza pod tezę, a wyłącznie śledzimy z zaangażowaniem bohaterkę, wykonującą męski zawód z wielkim profesjonalizmem i poświęceniem.

Oczywiście nie możemy zapominać o pochwałach dla strony wizualnej filmu. "Morze Północne w ogniu" ma kilka epicko wyglądających scen katastroficznych, które świetnie wpasowano w całość opowieści, a nie wepchnięto na siłę, tylko dla samego efekciarstwa. Zdecydowanie warto wybrać się do kina, by podziwiać efekty specjalne na dużym ekranie. W chwili, gdy "Moonfall" okazał się sporym rozczarowaniem, to właśnie norweska produkcja walczy o miano najlepszego filmu katastroficznego 2022 roku.

Ocena końcowa: 8/10

Michał Derkacz

fot. materiały prasowe