"Chopper" - pełnokrwiste kino

5 października na ekrany naszych kin wchodzi film Andrewa Dominika "Chopper", którego scenariusz powstał na podstawie książki najbardziej przerażającego łowcy głów w australijskim świecie przestępczym – Marka Brandona Reada vel Choppera.

Jako młody mężczyzna Chopper Read marzy, aby stać się legendarnym kryminalistą. Po nieudanej próbie napadu dostaje bardzo surowy wyrok w dywizji H – najbardziej chronionej sekcji więzienia Melbourne's Pentridge, gdzie próbuje wzbudzić respekt wśród współwięźniów oraz sprowokować władze. Usprawiedliwiając swoje szaleńcze zachowanie seriami kłamstw, zostaje w końcu zaatakowany przez swoją własną grupę i dźgnięty nożem przez najlepszego przyjaciela – Jimmiego Loughnana. Pozbawiony przyjaciół, w strachu przed dalszymi szykanami, obcina sobie uszy, by zostać przeniesionym z Dywizji H.

 

Osiem lat później zostaje zwolniony z więzienia. Jest chodzącym anachronizmem, powodowany poczuciem winy i wyrzutami sumienia, desperacko poszukuje ukrytego wroga i szybko dochodzi do punktu, w którym granice prawdy i fikcji zaczynają się zacierać. W końcu w napadzie paranoi zabija znajomego kryminalistę – Sammiego Turka. Udaje mu się jednak uniknąć kary dzięki swojej nowej umiejętności – umiejętności opowiadania historii. Skazany za kolejną zbrodnię, wraca do więzienia, gdzie pisze koloryzowany pamiętnik na temat swojego życia i popełnionych zbrodni. Jego książka staje się bestsellerem i spełnieniem pierwotnych ambicji.

 

Chopper przeraża, a jednocześnie fascynuje: z jednej strony z lękiem i wstrętem oglądamy koszmarne czyny, jakich się dopuszczał, z drugiej zaś po cichu solidaryzujemy się z nim i zaczynamy darzyć go... sympatią. Patrzymy oczami Choppera, przyjmujemy jego logikę, zaczyna nam się wreszcie jawić jako współczesny Robin Hood, wymierzający sprawiedliwość tam, gdzie prawo zawodzi. Jego kodeks jest bardzo prosty: krew za krew, śmierć za śmierć.

Trudno podziwiać Choppera za jego dokonania – to zbrodniarz, degenerat, sadysta i potwór. Czy jednak każdy z nas nie odkrywa w sobie tej – większej lub mniejszej – iskry szaleństwa, która sprawia, że my też pragniemy być silni, swoją posturą i samym tylko imieniem wzbudzać strach u wrogów, budzić respekt i trwogę?

/Opis filmu na podstawie m.in. Marek Łata, Wydawnictwo Grube Ryby/

---

Scenariusz i reżyseria ANDREW DOMINIK
Dźwięk FRANK LIPSON
Muzyka MICK HARVEY
Montaż KEN SALLOWS
Zdjęcia KEVIN HAYWARD GEOFFREY HALL

Casting GREG APPS, PROTOTYPE

Kostiumy TERRY RYAN
Produkcja MICHELE BENNETT

Występują:
Neville Bartos VINCE COLOSIMO
Chopper ERIC BANA
Redaktor telewizyjny RENEE BRACK
Pracownik więzienia #1 GREGORY PITT
Pracownik więzienia #2 RICHARD SUTHERLAND
Keithy George DAVID FIELD
Jimmy Loughnan SIMON LYNDON
Bluey DAN WYLLIE
Kevin Darcy GARY WADDELL
Pracownik więzienia #3 ANDREW DUNN
Det. Creswell CALEB CLUFF
Det. Wyatt HILTON HENDERSON
Governor Beasley FRED BARKER
Pracownik szpitala #1 ALAN CLOSE
Classification Officer MARK STRATFORD
Sędzia Brunswick CARL PRICE
Tanya KATE BEAHAN
Keith Read KENNY GRAHAM

Australia, 2000
czas projekcji: 94 min
Premiera: 5 października 2007


Nagrody i nominacje:
2000 – Australian Film Institute – nagroda za najlepszą reżyserię, najlepszą rolę męską i najlepszą rolę drugoplanową
2000 – Australian Film Institute – nominacja za montaż, zdjęcia, dźwięk, najlepszy film, produkcję, muzykę, scenariusz adaptowany
2001 – British Independent Film Awards – nagroda za najlepszy zagraniczny film niezależny
2001 – Cognac Festival du Film Policier – nagroda krytyków oraz Grand Prix dla reżysera, Andrew Dominika
2001 – Film Critics Circle of Australia Awards – nagroda za najlepszą reżyserię, najlepszą rolę męską, najlepszy film
2001 – Film Critics Circle of Australia Awards – nominacja za najlepsze zdjęcia, montaż, muzykę, scenariusz adaptowany, najlepszą rolę drugoplanową kobiecą
2000 – IF Awards – nagroda za najlepszą rolę męską oraz nagroda dla najlepszego reżysera filmów niezależnych
2000 – Stockholm Film Festival – nagroda za najlepszą rolę męską
2000 – Stockholm Film Festival – nominacja do nagrody Brązowego Konia dla reżysera, Andrew Dominika

 

 

Opinie krytyków o filmie:

Wszystko tu gra – scenariusz, reżyseria, postprodukcja. Bana oraz cała reszta genialnej obsady, powodują, że wszystko układa się w całość. Film choć, podejmuje niezwykle złożone i niebezpieczne tematy, nie stoi po żadnej ze stron. Porusza się po cienkiej linii, będąc jednocześnie fascynującym i wciągającym obrazem. /David Sidwell, Melbourne, Australia, www.users.bigpond.com/dsidwell /

"Chopper" to komentarz myślącej osoby na temat brutalnego mężczyzny o dziwacznym poczuciu humoru. Operatorzy kręcą ten film w kolorze, który można nazwać rzygowym zielonym, podczas gdy scenarzysta / reżyser konfrontuje nas z szeregiem sprzecznych emocji, momentami pozwalając swoim bohaterom mówić rytmicznymi kupletami, jak z komedii Moliere'a. /Harvey S. Karten, Compuserve/

Film o Readzie musiał wreszcie powstać, ale mógłby okazać się podobny do filmu Geoffrey Wrighta z 1992 roku, w którym pojawia się ogarnięty obsesją na swoim punkcie, pozbawiony jakiegokolwiek celu, niebudzący sympatii Romper Stomper. Całe szczęście film Dominika jest inny. W opartym na dziewięciu książkach Choppera dziele, Dominik pozwolił sobie na, jak sam to określa, „wolność narracyjną”. Nie kręcił filmu o życiu Choppera jako takim, ale wykorzystywał pewne fakty (niektóre z nich są jego własną kreacją), aby dać widzowi ogólny obraz tego człowieka. Jest to styl konfrontacyjny, bez jakichkolwiek usprawiedliwień czynów Choppera. Nie ma tu obowiązkowych retrospekcji do czasów nieszczęśliwego dzieciństwa bohatera. Nie ma dowodów na wpływ narkotyków. Chopper jest po prostu taki, jaki jest. To wszystko. /Nikki Tranter, PopMatters /

 

Choć wielu widzów z pewnością nie czuje się najlepiej z tak dużą dawką silnych doznań, jakie powoduje "Chopper", dla tych, którzy mogą to strawić, film stanowi fascynujący portret przerażającego mężczyzny ze świetną kreacją aktorską Erica Bany. /Steve Rhodes, Internet Reviews/

---