Węże 2024: przyznano polskie antynagrody filmowe. To najgorsze twory naszego kina!

Węże – polskie antynagrody filmowe przyznane po raz trzynasty. Popkulturowa Akademia Wszystkiego kolejny raz stanęła przed wyzwaniem wybrania najgorszych z najgorszych i sprostała. Trzynaście kategorii. I werdykt, który jednoznacznie pokazał, że poziom polskiego złego kina w 2023 r. był naprawdę wyrównany. Oraz, że nieudane polskie filmy, które do tej pory świetnie przyjęły się też w nowych formach dystrybucji – znacząca część nominowanych i nagrodzonych tytułów to dzieła stworzone z założenia do streamingu.

Laureaci 13. gali Węży

WIELKI WĄŻ:

„Blef doskonały” (reż. Michał Węgrzyn, prod. Michał Nowak, Barbara Nowak, Michał Węgrzyn)                                 
za nieudany blef, bezczelną próbę nabrania widza, że tak powinno wyglądać profesjonalne kino komercyjne
                   
NAJGORSZA REŻYSERIA:

•    Michał Węgrzyn - „Blef doskonały”                                        

za doskonały regres twórczy i totalną nieznajomość podstawowych reguł rzemiosła        
                                
NAJGORSZY SCENARIUSZ:

•   Mariusz Pujszo - „Arcydzieło, czyli dekalog producenta filmowego”        

za cudownie bezczelną i kolejny raz nieudaną próbę sprzedania tego samego pomysłu fabularnego

NAJGORSZA ROLA MĘSKA:

•   Mikołaj Roznerski - „Blef doskonały”                        

za doskonałą antykreację
        
NAJGORSZA ROLA ŻEŃSKA:

•   Aleksandra Adamska za „Ślub doskonały”                            

za doskonałe niezrozumienie gatunku                     

NAJGORSZY DUET:

•   Magdalena Lamparska & Mikołaj Roznerski - „Poskromienie złośnicy 2, czyli wiele hałasu o nic”                                            
za fascynujący brak chemii

WYSTĘP PONIŻEJ TALENTU:

•    Adam Woronowicz - „Ślub doskonały”                    

za wielki talent komediowy, który powinien służyć lepszej sprawie

NAJGORSZY SEQUEL, PREQUEL LUB REMAKE:

•    „Pan Samochodzik i Templariusze” (reż. Antoni Nykowski, prod. Maciej Sojka, Jerzy Dzięgielewski, Roman Szczepanik, Paweł Heba)    

za rozbudzenie wielkich nadziei, a potem zostawienie nas z nimi jak Himilsbacha z angielskim

KOMEDIA, KTÓRA NIE ŚMIESZY:

•    „Arcydzieło: czyli dekalog producenta filmowego” (reż. Mariusz Pujszo, prod. Mariusz Pujszo, Consuela Pujszo)     
za mylenie dobrego humoru z dobrym samopoczuciem twórców

NAJBARDZIEJ ŻENUJĄCA SCENA:

•   Nowoczesne rozmowy harcerskie - „Pan Samochodzik i Templariusze”        

za przekonanie, że rozumie się dzisiejszą młodzież

EFEKT SPECJALNEJ TROSKI:

•  Finałowy wybuch - „Operacja: Soulcatcher”                   
    
za rzadką umiejętność nakręcenia finału jeszcze gorszego od przerażająco złego filmu

NAJGORSZY PLAKAT:

•   „Opiekun” (prod. Andrzej Sobczyk, Przemysław Wręźlewicz, Halina Marchut, Tomasz Balon-Mroczka, dystr. Rafael Film)                                    
    
za udany mariaż polskiej szkoły złego plakatu filmowego z klimatem kiczowatych świętych obrazków

NAJGORSZY PRZEKŁAD TYTUŁU:

•    „Podrabiani zakochani” – org.  „Robots” (dystr. Best Film)        

za rym umyślnym efektem       

Komentarz organizatorów

Chcieliśmy przy tym zauważyć, że polskie kino nieudane poradziło sobie w tym roku mimo braku jego wieloletniego lidera Patryka Vegi (tęsknimy). Jego nieobecność wykorzystał Mariusz Pujszo, który swym ósmym i dziewiątym Wężem w karierze zbliży się do wyniku Vegi (10 Węży), ale jeszcze się z nim nie zrównał. Co prawda Mariusz Pujszo jako jedyny otrzymał (i co ważniejsze – odebrał) Węża za całokształt twórczości i to już w 2013 r., ale jak widać do tworzenia filmów podchodzi z pasją godną podziwu.

Cieszy nas w tym roku także dobra forma Mikołaja Roznerskiego, który wrócił na szczyt po kilku latach przerwy i to kreacjami w dwóch różnych filmach – to też rzadka umiejętność. Co ciekawe – większość naszych nagród zebrały w tym roku filmy, których twórcy już w tytule używali słów „doskonały”, czy „arcydzieło”. Jak widać – nie mylili się.

Podła gala wręczenia nagród filmowych

Tegoroczne ogłoszenie werdyktu odbyło się warszawskim klubie Rakieta 24 IV na imprezie pod zwodniczym tytułem „Podła gala wręczenia nagród filmowych”.  W artystycznej części wieczoru nad nominowanymi filmami w formule impro pastwili się artyści Klubu Komediowego pod bezwzględnym kierownictwem Karoliny Pańczyk. Doskonała ilustracja promująca imprezę – Ernesto Gonzales.

MD/ip

fot. materiały prasowe