8 najlepszych ekranizacji lektur szkolnych

Nadchodzi kolejny rok szkolny, a z nim nowe wyzwania, sprawdziany i lektury. No właśnie, lektury. Co zrobić, kiedy przegrywamy z opasłymi tomami? Z pomocą przychodzą filmy na podstawie lektur! Zobacz naszą listę najlepszych ekranizacji lektur szkolnych.

Pan Tadeusz

Film którego nikomu chyba nie trzeba przedstawiać. "Pan Tadeusz" to dramat kostiumowy na bazie epopei narodowej wieszcza Adasia z plejadą gwiazd. W rolach głównych Michał Żebrowski, zanim został wiedźminem i Bogusław Linda już po porachunkach ze zgniłym światem postubeckiej policji w “Psach”. Oczywiście, to nie jedyni znani aktorzy, zobaczymy tu również: Daniela Olbrychskiego, Alicję Bachledę-Curuś, Andrzeja Seweryna, Marka Kondrata i Grażynę Szapołowską. Sama historia nie odbiega bardzo od tej książkowej, a nawet pojawia się inwokacja, tak ukochana przez polonistów forma sprawdzenia pamięci ucznia. Film kręcony w Modlinie, Piotrkowie Trybunalskim i Smolnikach, prezentuje piękny krajobraz polskiej wsi i szlacheckiego dworku. Co ciekawe polonez z filmu, nagrany został przed rozpoczęciem okresu zdjęciowego. Andrzej Wajda wspomina, że w pewnym sensie obraz tworzył pod muzykę. Nie dziwota, że utwór okazał się tak dobry, że zastąpił na studniówkach najpopularniejszego wcześniej poloneza “Pożegnanie Ojczyzny”. Warto zobaczyć.

Tango

Spektakl zrealizowany w ramach teatru telewizji. Jeżeli jest coś, co warto w ramach tej serii zobaczyć przed maturą, to na pewno jest to “Tango”. No, a także “19. południk” Juliusza Machulskiego z Andrzejem Grabowskim w roli głównej. Oba to piękne komentarze społeczno-polityczne, ale tylko jeden z nich jest lekturą. Zdecydowanie “Tango” w wersji telewizyjnej z Piotrem Adamczykiem w roli Artura oddaje sprawiedliwość dziełu Sławomira Mrożka i jest dziesięć razy przyjemniejsze w odbiorze niż wersja sucha. Jeżeli jeszcze nie widzieliście, to musicie dać tej szalonej historii szansę.

Nad Niemnem

Jedna z najmniej chętnie czytanych przez uczniów lektur. Nic w tym dziwnego, Eliza Orzeszkowa pisarką była tendencyjną i boleśnie nudną. W zasadzie trudno o przygodach Orzelskiej, Korczyńskich i Bohatyrowicza powiedzieć coś miłego, poza tym, że powieść była bardzo mocno osadzona w swoich czasach poruszając tematy dla ówczesnego społeczeństwa żywotne. Do tego stopnia, że chciano nawet uznać ją za kolejną epopeję. Autorka na szczęście sama ostudzała te zapędy. A film? Czy "Nad Niemnem" dobrze oddaje fabułę powieści? Wyczynem byłoby gdyby Zbigniew Kuźmiński przez 170 minut nie dał rady wyczerpać tematu. Wyszedł z tego ciekawy dramat obyczajowy z wpadającą w ucho muzyką i ładnymi sceneriami. Świetna alternatywa dla książki.

Skąpiec (1980)

Wspaniała ekranizacja kultowego dzieła Moliera z Louis De Funes w roli głównej. Co jak co, ale świętej pamięci król francuskich komików (o ile nie żartownisiów z całego świata) idealnie pasował do roli małego złośliwego dusigrosza. Historia opowiada o starym Harpagonie. Skąpiec chodzi dzień w dzień w tych samych ubraniach, nie daje nic na cele charytatywne i ogólnie jest zmorą towarzyską. Komedia rusza z kopyta, gdy postanawia wydać swoje dzieci za bogate partie.

Lalka

Długa powieść pozytywistyczna w formie filmu? Wojciech Has próbował i nie wyszło mu najlepiej. Dlatego polecam… serial. W 1977 nakręcono 9 odcinków, każdym trwającym ponad godzinę. Seans może wydawać się długi, ale zdecydowanie warto, bo aktorzy wykonali fenomenalną robotę. Na obsadę złożyli się przede wszystkim: Jerzy Kamas (o którego śmierci informowaliśmy przed kilkoma laty) jako Stanisław Wokulski, Bronisław Pawlik w roli Ignacego Rzeckiego i Małgorzata Braunek wcielająca się w Izabelę Łęcką. Ekranizacja okazała się na tyle dobra, że do dzisiaj wraca na ekrany telewizorów. Serial można od czasu do czasu obejrzeć jeszcze na TVP kultura.

Krzyżacy

Nagradzane dzieło Aleksandra Forda. Tak popularny, że niejednokrotnie uznawany za jeden z najlepszych polskich filmów. Nawet pomimo wpadek w postaci samochodu w tle i sportowych butów rycerzy. Odbiorcy potrafią wiele wybaczyć "Krzyżakom". Nie bez przyczyny, w końcu jak na film kostiumowy wyszedł całkiem dobrze. Warto zobaczyć, chociażby dla sceny z dwoma nagimi… mieczami oczywiście. Nawet jeżeli obraz trochę już się zestarzał (należy pamiętać o tym, że minęło już ponad pół wieku od premiery) to kawał polskiej historii. Zwłaszcza kinematograficznej.

Wesele

Film z 1972 na bazie dramatu Stanisława Wyspiańskiego. Andrzej Wajda perfekcyjnie zadbał o klimat wiejskiego wesela tworząc bardzo ciekawą adaptację i przy okazji całkiem niezły film sam w sobie. Scenografia jest duszna, kotłująca się hulanką i śmiechami, a obsada była ubrana w genialne kostiumy wiernie oddające folklor polskiej wsi. Chociaż “Wesele” zdaje się mieć swoje niepoważne momenty, niezręczne sceny tak typowe dla polskich filmów czasu PRL-u, to wszystko odchodzi ostatecznie w niepamięć. Film został zrobiony porządnie i całkiem wiernie odtworzył wydarzenia dramatu. Poza tym obsadzenie w rolach głównych Ewy Ziętek i Daniela Olbrychskiego było strzałem w dziesiątkę. Wcielając się w państwo młodych wykreowali postacie które zapadają w pamięci na lata.

Aleksander Gałąska

fot. materiały prasowe