Zielona rewolucja

Zielona rewolucja miała miejsce w maju 2009 r. i wiązała się z nadchodzącymi wyborami prezydenckimi. Kontrkandydat urzędującego prezydenta Ahmadineżada, Musawi, cieszył się bardzo dużym poparciem społecznym, ale dzień wyborów przyniósł rozczarowanie. Głosowanie było fałszowane na ogromną skalę, co podcinało skrzydła pragnącym zmian w Iranie. Musawi trafił do domowego aresztu, doszło do zamieszek, w których demonstranci padli ofiarą brutalnej reakcji sił porządkowych. Protesty zostało gwałtownie stłumione w zarodku, co próbuje dla nas odtworzyć prezentowany film. Twórcy sięgają w „Zielonej rewolucji” do rozmów ze świadkami zdarzeń, ale także do specyficznej formy archiwaliów: amatorskich nagrań z zamieszek, rejestrowanych kamerami telefonów komórkowych, ale także do animacji. Te ostatnie pomagają zrekonstruować pojawiające się w trakcie rewolucji wpisy z blogów i z twittera.

Jaki obraz Iranu i niedawnej rewolucji przynosi nam pokazywany film? Do jakiego stopnia, po niecałych dwóch latach od starć, dokument jest aktualny? Dyskusja po filmie dotyczyć  będzie tych kwestii, ale także tego, czym różni się kino irańskie tworzone na emigracji („Persepolis” Marjane Satrapi, „Zielona rewolucja” Ahadiego czy „Kobiety bez mężczyzn” Shirin Neshat) od tego, które powstaje w kraju i jego reprezentatywnym przykładem jest „Rozstanie” Farhadiego, wyświetlane niedawno w polskich kinach.