"Dzikie róże" zdobywają Złote Taśmy, nagrodę polskiej sekcji FIPRESCI
2018-01-09 08:34:50Najnowszy film w reżyserii Anny Jadowskiej „Dzikie róże” otrzymał właśnie „Złote Taśmy” – nagrodę Koła Piśmiennictwa Filmowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich, polskiej sekcji FIPRESCI.
"Złote Taśmy" to nagroda, którą krytycy filmowi Stowarzyszenia Filmowców Polskich zrzeszeni w Międzynarodowej Federacji Prasy Filmowej FIPRESCI, przyznają nieprzerwanie od 1985 roku. Co roku nagradzany jest polski i zagraniczny film wprowadzony na ekrany polskich kin w minionym roku. „Złote Taśmy” dla produkcji zagranicznej otrzymał w tym roku obraz „Manchester by the Sea” Kennetha Lonergana.
Wśród wcześniejszych laureatów nagrody znajdują się filmy m.in. Bergmana, Felliniego, Antonioniego, Viscontiego, Bunuela, Bressona, Tarkowskiego, Menzla, Formana, Goretty, Weira. Z filmów polskich: Wajdy, Munka, Hasa, Kutza, Różewicza, Skolimowskiego, Zanussiego i Kieślowskiego.
Film „Dzikie róże” wszedł do kin 29 grudnia. Wcześniej otrzymał wiele nagród, między innymi 4 nagrody - w tym Nagrodę dla Najlepszego Filmu - na 27. Festiwalu Filmowym w Cottbus, prestiżową Stockholm Impact Award 28. Międzynarodowy Festiwalu Filmowym w Sztokholmie, Nagrodę Jury na 10. Festiwalu filmu polskiego KINOPOLSKA w Paryżu i Chicago Film Critics Award na 29. Festiwalu Filmu Polskiego w Ameryce.
O filmie
Główna bohaterka filmu, Ewa (Marta Nieradkiewicz), zmaga się z ogromnym poczuciem samotności. Jej życie wypełnia zajmowanie się domem i dwójką dzieci, a także czekanie na męża (Michał Żurawski), który pracując w Norwegii rzadko przyjeżdża do domu. Młoda kobieta, chcąc znowu poczuć się kochaną i adorowaną, wplątuje się w romans z nastolatkiem. Niestety za tą chwilę „zapomnienia” przyjdzie zapłacić jej wysoką cenę. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej gdy wraca mąż. Podejrzenia, plotki i oskarżenia będą przeplatać się z inną tragedią – na plantacji dzikich róż, gdzie pracuje kobieta zaginie jej 2 letni synek Jasio. Czy chłopiec się odnajdzie? Czy ta rodzina ma szansę przetrwać? I wreszcie, czy Ewa pogodzi rolę walczącej o małżeństwo kobiety z rolą matki, która zdecydowała się porzucić własne dziecko?
ip