LAF: Jak bardzo kochamy kino

Filmowy deser dla kinomanów – trzydzieści cztery 3-minutowe etiudy autorstwa najbardziej znanych reżyserów, m.in. braci Coen, Loacha, Lyncha, Polańskiego, von Triera, Van Santa i innych. Jak to deser – czasem z grudkami tłuszczu.

Film "Kocham kino" ma ciekawe pochodzenie - powstał na 60. urodziny Festiwalu w Cannes, pomysłodawcą był jego dyrektor - Gilles Jacob. Każdy z reżyserów dostał podobne warunki do realizacji – temat: kino, niski koszt i czas filmu: 3 minuty. W rezultacie powstało zestawienie filmów często nierównych pod względem poziomu – niektóre z nich to absolutne perełki, część – niezrozumiałe czy wręcz dość nudne impresje.

Tematyka etiud jest rozmaita, tak więc każdemu może przypaść do gustu co innego. Akcja każdej z nowel jest w jakiś sposób powiązana z kinem. Okazuje się, że można się w ten sposób skupić zarówno na publiczności, mniej lub bardziej skupionej na tym, co się dzieje na ekranie lub też akcją filmu. Czasem też wydostajemy się poza budynek kina (nomen omen budynek to pojęcie bardzo szerokie – może być nim stodoła, przyzakładowy dom kultury czy plener, zawsze jednak jest to okno na świat) i reżyser skupia się na emocjach, jakie kino dostarcza. Część etiud pokazuje, co się dzieje w prawie pustych kinach, porusza temat problemów z wyświetlaniem filmu czy też w ramach kontrastowania - niewidomych w kinie.

Jeśli mogę wtrącić odrobinę prywaty, szalenie podobało mi się osiem mini-filmów:
- „Piękny dzień” Takeshi Kitano – urocza historia staruszka, któremu nie udaje się obejrzeć filmu gdzieś na odludziu, a na koniec jeszcze ktoś kradnie mu rower
- „W ciemności” Andrieja Konczakowskiego – o bileterce, której niestraszne żadne przeciwności losy i bezpruderyjna para, aby obejrzeć „8 i pół”
- „Profesje / Zajęcia” Larsa von Triera – skryte marzenie wielu, a przestroga dla pozostałych, by nie zakłócać innym seansu opowiadaniem o sukcesach zawodowych
- „Kino przy bulwarze” Claude’a Leloucha – historia życia rodziców z perspektywy spotkań w  kinie
- „Kino erotyczne” Romana Polańskiego – onanista z przypadku kontra zniesmaczona para na seansie „Emanuelle”
- „Samobójstwo ostatniego Żyda na świecie w ostatnim kinie na świecie” Davida Kronenberga – przekorna opowieść o końcu kina. Czy faktycznie byłoby nam bez niego lepiej?
- „Jedyne spotkanie” Manoela de Oliveiry – zabawna rekonstrukcja spotkania, na którym okazało się, co łączy Chruszczowa z papieżem Janem XXIII
- „Szczęśliwe zakończenie” Kena Loacha – pochwała rozrywek rodzinnych i przestroga dla kinomaniaków, że poza kinem też jest życie

Mimo zróżnicowanego poziomu warto się wybrać na ten swoisty hołd dla magii kina i nieśmiertelnych postaci filmu, które możemy obejrzeć na ekranach oglądanych przez bohaterów „Kocham kino”.

Recenzja powstała podczas Letniej Akademii Filmowej w Zwierzyńcu (6-15 sierpnia 2010)

Karolina Kuśmider
(karolina.kusmider@dlastudenta.pl)